Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
Conjugación de: iudico, iudicas, iudicavi, iudicatum, iudicāre conjugación: 1 - transitivo - attiva (Ita) = giudicare, stimare, condannare, (eng) = judge, give judgement, sentence, decide, appraise,   (esp) = juzgar, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego iudico tu iudicas ille iudicat nos iudicāmus vos iudicātis illi iudicant | Yo juzgo Tu juzgas El/Ella/Eso juzga Nosotros juzgamos Vosotros juzgáis Ellos/Ellas/Esos juzgan |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego iudicābam tu iudicābas ille iudicābat nos iudicabāmus vos iudicabatis illi iudicābant | Yo juzgaba Tu juzgabas El/Ella/Eso juzgaba Nosotros juzgabamos Vosotros juzgabais Ellos/Ellas/Esos juzgaban |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego iudicavi tu iudicavisti, iudicasti... ille iudicavit nos iudicavĭmus vos iudicavistis, iudicastis... illi iudicavērunt, iudicarunt, iudicavere... | Yo juzgué Tu juzgaste El/Ella/Eso juzgó Nosotros juzgamos Vosotros juzgasteis Ellos/Ellas/Esos juzgaron |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego iudicavi tu iudicavisti, iudicasti... ille iudicavit nos iudicavĭmus vos iudicavistis, iudicastis... illi iudicavērunt, iudicarunt, iudicavere... | Yo he juzgado Tu has juzgado El/Ella/Eso ha juzgado Nosotros hemos juzgado Vosotros habéis juzgado Ellos/Ellas/Esos han juzgado |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego iudicavĕram, iudicaram... tu iudicavĕras, iudicaras... ille iudicavĕrat, iudicarat... nos iudicaverāmus, iudicaramus... vos iudicaverātis, iudicaratis... illi iudicaverant, iudicarant... | Yo había juzgado Tu habías juzgado El/Ella/Eso había juzgado Nosotros habíamos juzgado Vosotros habíais juzgado Ellos/Ellas/Esos habían juzgado |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego iudicavi tu iudicavisti, iudicasti... ille iudicavit nos iudicavĭmus vos iudicavistis, iudicastis... illi iudicavērunt, iudicarunt, iudicavere... | Yo hube juzgado Tu hubiste juzgado El/Ella/Eso hubo juzgado Nosotros hubimos juzgado Vosotros hubisteis juzgado Ellos/Ellas/Esos hubieron juzgado |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego iudicavĕram, iudicaram... tu iudicavĕras, iudicaras... ille iudicavĕrat, iudicarat... nos iudicaverāmus, iudicaramus... vos iudicaverātis, iudicaratis... illi iudicaverant, iudicarant... | Yo había juzgado Tu habías juzgado El/Ella/Eso había juzgado Nosotros habíamos juzgado Vosotros habíais juzgado Ellos/Ellas/Esos habían juzgado |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego iudicābo tu iudicābis ille iudicābit nos iudicabĭmus vos iudicabĭtis illi iudicābunt | Yo juzgaré Tu juzgaras El/Ella/Eso juzgará Nosotros juzgaremos Vosotros juzgareis Ellos/Ellas/Esos juzgarán |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego iudicavĕro, iudicaro... tu iudicavĕris, iudicaris... ille iudicavĕrit, iudicarit... nos iudicaverĭmus, iudicarimus... vos iudicaverĭtis, iudicaritis... illi iudicavĕrint, iudicarint... | Yo habré juzgado Tu habrás juzgado El/Ella/Eso habrá juzgado Nosotros habremos juzgado Vosotros habréis juzgado Ellos/Ellas/Esos habrán juzgado |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego iudicem tu iudices ille iudicet nos iudicēmus vos iudicētis illi iudicent | Yo juzgue Tu juzgues El/Ella/Eso juzgue Nosotros juzguemos Vosotros juzguéis Ellos/Ellas/Esos juzguen |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego iudicārem tu iudicāres ille iudicāret nos iudicarēmus vos iudicarētis illi iudicārent | Yo juzgara Tu juzgaras El/Ella/Eso juzgara Nosotros juzgáramos Vosotros juzgarais Ellos/Ellas/Esos juzgaran |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego iudicavĕrim, iudicarim... tu iudicavĕris, iudicaris... ille iudicavĕrit, iudicarit... nos iudicaverĭmus, iudicarimus... vos iudicaverĭtis, iudicaritis... illi iudicavĕrint, iudicarint... | Yo haya juzgado Tu hayas juzgado El/Ella/Eso haya juzgado Nosotros hayamos juzgado Vosotros hayáis juzgado Ellos/Ellas/Esos hayan juzgado |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego iudicavissem, iudicassem... tu iudicavisses, iudicasses... ille iudicavisset, iudicasset... nos iudicavissēmus, iudicassemus... vos iudicavissētis, iudicassetis... illi iudicavissent, iudicassent... | Yo hubiera juzgado Tu hubieras juzgado El/Ella/Eso hubiera juzgado Nosotros hubiéramos juzgado Vosotros hubierais juzgado Ellos/Ellas/Esos hubieran juzgado |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego iudicārem tu iudicāres ille iudicāret nos iudicarēmus vos iudicarētis illi iudicārent | Yo juzgaría Tu juzgarías El/Ella/Eso juzgaría Nosotros juzgaríamos Vosotros juzgaríais Ellos/Ellas/Esos juzgarían |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego iudicavissem, iudicassem... tu iudicavisses, iudicasses... ille iudicavisset, iudicasset... nos iudicavissēmus, iudicassemus... vos iudicavissētis, iudicassetis... illi iudicavissent, iudicassent... | Yo habría juzgado Tu habrías juzgado El/Ella/Eso habría juzgado Nosotros habríamos juzgado Vosotros habríais juzgado Ellos/Ellas/Esos habrían juzgado |
IMPERATIVO | |
Presente | |
iudica iudicate Futuro iudicato iudicato iudicatote iudicanto | juzga juzgad ve a juzgar vaya a juzgar id a juzgar vayan a juzgar |
INFINITIVO | |
Presente | |
iudicāre | juzgar |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
iudicavisse, iudicasse... | haber juzgado |
INFINITIVO | |
Futuro | |
iudicaturum esse, iudicaturam esse, iudicaturum esse, iudicaturos esse, iudicaturas esse, iudicatura esse... | ir a juzgar |
GERUNDIO | |
iudicandi, iudicando, iudicandum, iudicando... | de juzgar a juzgar para juzgar por juzgar |
SUPINO | |
iudicatum | juzgar |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que juzga |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.iudicans Gen.iudicantis Dat.iudicanti Acc.iudicantem Voc.iudicans Abl.iudicante, iudicanti... | iudicantes iudicantium iudicantibus iudicantes iudicantes iudicantibus |
Feminina | |
Nom.iudicans Gen.iudicantis Dat.iudicanti Acc.iudicantem Voc.iudicans Abl.iudicante, iudicanti... | iudicantes iudicantium iudicantibus iudicantes iudicantes iudicantibus |
Neutro | |
Nom.iudicans Gen.iudicantis Dat.iudicanti Acc.iudicans Voc.iudicans Abl.iudicante, iudicanti... | iudicantia iudicantium iudicantibus iudicantia iudicantia iudicantibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de juzgar |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.iudicaturus Gen.iudicaturi Dat.iudicaturo Acc.iudicaturum Voc.iudicature Abl.iudicaturo | iudicaturi iudicaturorum iudicaturis iudicaturos iudicaturi iudicaturis |
Feminina | |
Nom.iudicatura Gen.iudicaturae Dat.iudicaturae Acc.iudicaturam Voc.iudicatura Abl.iudicatura | iudicaturae iudicaturarum iudicaturis iudicaturas iudicaturae iudicaturis |
Neutro | |
Nom.iudicaturum Gen.iudicaturi Dat.iudicaturo Acc.iudicaturum Voc.iudicaturum Abl.iudicaturo | iudicatura iudicaturorum iudicaturis iudicatura iudicatura iudicaturis |
- Conjugación completa di iudicari Forma pasiva |